Dokładnie 38 lat temu - 24 listopada 1984 roku - przedstawiciele związków zawodowych zgromadzeni w Bytomiu utworzyli Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych.

Biuro prasowe OPZZ

Powstanie Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych kończyło odradzanie się ruchu związkowego po stanie wojennym, który delegalizował wszystkie istniejące w tamtym czasie związki zawodowe.

Ustawa o związkach zawodowych z października 1982 roku pozwalała na odradzanie się ruchu związkowego. Nie był to jednak łatwy czas, bo pracownicy byli podzieleni – jedni toczyli niekończące się spory, a drudzy byli zupełnie obojętni wobec tego, co dzieje się wokół. Część z nich nie chciała jednak biernie przyglądać się sytuacji i wykorzystać szansę, którą dawała nowa ustawa. W niełatwych warunkach społeczno-gospodarczych i politycznych postanowiono przywrócić do życia działalność związkową.

24 listopada 1984 roku powołano do życia Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, które już od 38 lat, jako największa centrala związkowa skutecznie reprezentuje polskich pracowników na szczeblu zakładowym, regionalnym, krajowym i międzynarodowym.

To dzięki konsekwentnemu działaniu OPZZ znowelizowano między innymi prawo pracy, wprowadzając 5-dniowy, 40-godzinny tydzień pracy, doprowadzono do ograniczenia umów śmieciowych, zwiększono płacę minimalną i wprowadzono minimalną stawkę godzinową. To przedstawiciele OPZZ budowali podstawy systemu dialogu społecznego, począwszy od Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, aż do Rady Dialogu Społecznego.

Wciąż mamy jeszcze wiele do zrobienia. Walczymy o prawo do emerytur stażowych – 35 lat dla kobiet, 40 dla mężczyzn czy niewygasający charakter emerytur pomostowych. Zabiegamy o wyższe wynagrodzenia, niższe podatki i godne życie na emeryturze. Wiele nowych wyzwań niesie informatyzacja i robotyzacja oraz coraz silniejsza globalizacja gospodarki. Tempo zmian jest bardzo szybkie. Musimy być na nie gotowi.