Eurostat podał informacje, że jeden na dziesięciu pracowników w wieku 18 lat lub starszych w UE było zagrożonych ubóstwem w 2018 r. W ostatnich latach odsetek ten wzrósł z 8,6% w 2008 r. do 9,5% w 2018 r. Zagrożenie ubóstwem pracujących w UE różni się nieznacznie między kobietami i mężczyznami. W 2018 r. 9,9% zatrudnionych mężczyzn było zagrożonych ubóstwem w porównaniu z 9,1% kobiet.

Pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze godzin i pracownicy zatrudnieni na czas określony są bardziej narażeni na ubóstwo w grupie pracujących niż osoby pracujące w pełnym wymiarze godzin i mające stałe umowy o pracę. W 2018 r. pracownicy w niepełnym wymiarze godzin w UE byli dwukrotnie bardziej zagrożeni ubóstwem (15,7%) niż pracownicy zatrudnieni w pełnym wymiarze godzin (7,8%), podczas gdy pracownicy zatrudnieni na czas określony mieli prawie trzykrotnie wyższe ryzyko (16,2%) niż osoby posiadające stałą pracę (6,1%).

Wskaźniki zagrożenia ubóstwem pracujących były różne w poszczególnych państwach członkowskich UE: najwyższe wskaźniki zaobserwowano w Rumunii (15,3%), a następnie w Luksemburgu (13,5%), Hiszpanii (12,9%), we Włoszech (12,2%), Wielkiej Brytanii (11,3%) i Grecji (11,0%), podczas gdy najniższe wskaźniki odnotowano w Finlandii (3,1%), Czechach (3,4%), Irlandii (4,9%), Belgii i Chorwacji (5,2%), jak i Danii (5,4%). W ostatnim dziesięcioleciu odsetek pracujących zagrożonych ubóstwem wzrósł w większości państw członkowskich. Najwyższy wzrost odnotowano w Luksemburgu, natomiast najwyższy spadek zaobserwowano w Grecji.

W Polsce wskaźnik ten wyniósł 9,7%. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych stoi na stanowisku, że państwo powinno aktywnie działać na rzecz ograniczenia zatrudnienia terminowego i promować stabilne zatrudnienie na czas nieokreślony.

Katarzyna Duda